Mensen gevuld waterwegen, stortplaatsen en de straten met de prullenbak, dus het is geen verrassing dat hetzelfde gebeurt in de Aarde orbital buurt. Nu onze soort zal eindelijk eens een crack bij het reinigen.
Sommige missies focus op dode satellieten, die gericht zijn om ze te vangen met robotarmen, speer hen met harpoenen, of hen langzaam met zeilen of tethers. Anderen streven naar kleinere stukken met lasers of om ze op stok met lijm. Het is allemaal een poging om het houden van een lage baan om de Aarde, de regio tot 1.200 km van het oppervlak, te gebruiken. “Het houden van al dit afval in de ruimte, het is als het nest op de grond,” zei Jason Forshaw een research fellow aan de Universiteit van Surrey. “Het is steeds meer van een risico.”
“Het is steeds meer van een risico.”
De volgende paar missies zijn RemoveDebris uit groot-Brittannië, op die Forshaw is één van de leidende wetenschappers; Japan is net gelanceerd Kounoutori 6 satelliet, de uitvoering van de Kounotori Geïntegreerde Tether Experiment; en e.Deorbit van de ESA. Zelfs de privé-sector is om in de wet: Japanse opstarten Astroscale is het ontwerpen van een puin-verwijdering satelliet. RemoveDebris is gepland voor 2017, terwijl Astroscale de lancering in 2018. e.Deorbit de vlucht is gepland voor 2023 of 2024.
Een lage baan om de Aarde is zeker druk. Er zijn momenteel ongeveer 780 satellieten in de regio midden-2016, met meer gepland hele tijd, volgens de Unie van Betrokken Wetenschappers. De satellieten delen van het gebied met ongeveer 500.000 stuks van een junk een halve inch breed en groter, volgens NASA schat. Verf chips, stukjes opgeblazen satellieten, bracht rakettrappen — het is er allemaal. Omdat alles beweegt zich op duizenden kilometers per uur, een paperclip kan diep in een satelliet met meer energie dan een heavy machine gun ronde. In April, een micrometer en middelgrote stuk vuil zet een halve inch pit in een ISS-venster, hoewel het station banen ver onder de meerderheid van de junk.