Eerder deze week, mijn collega Chaim Gartenberg bedekt een laptop genaamd de GPD-Zak, die op dit moment wordt gefinancierd op Indiegogo. Als Chaim gewezen, de Pocket-het grote voordeel is de grootte — met een 7-inch scherm, het ding is echt heel klein en de prijs, een redelijke $399. Maar hij vermeldde niet dat de Pocket is de opstanding van één van de meest boeiende, maar dodelijk gebrekkig, computing trends van de ’00s: de netbook. Dus na tien jaar, zijn netbooks tot slot koel weer? Dat is misschien iets te sterk uitgedrukt, maar ik ben bereid om te hopen.
Als je hebt heel begrijpelijk vergeten de netbook boom, het begon rond 2007, met een computer met de naam van de Asus Eee PC. De originele Eee PC was een $399 laptop met een 7-inch scherm, een bescheiden processor, en een belachelijk klein 4GB flash-geheugen in plaats van een harde schijf. Vooral als je als student op het moment, het was geweldig. De Eee PC heeft de draagbaarheid van een ultra-mobiele PC, maar op de kosten van een goedkope Windows laptop. Het was een kleine Linux-gebaseerde notebook, zoals de OLPC XO-1, maar voelde werkelijk bruikbaar zijn, in plaats van alleen maar verwarrend. De accu gaat niet ongelooflijk, maar je kon eke enkele uren van het in een keer een grote verbetering ten opzichte van mijn draagbare desktop op het moment. En het ding was schattig, vooral omdat Asus’ slogan op dat moment was “Rock solid, hart raken,” die spatte op het scherm elke keer als je opstart.
In de komende paar jaar, in principe iedere Windows PC maker geproduceerd zijn eigen goedkope, ultra-draagbare laptop. Als u behoefte aan een lichtgewicht, lage-investeringen machine schrijven van papers en surfen op Facebook, deze waren perfect. De iPad zou niet worden vrijgegeven tot en met 2010, en de eerste generatie MacBook Air — op dat punt de coolste dunne-en-lichte laptop op de markt — kosten meer dan $1,500. De meeste netbooks begon verzending met grote harde schijven en een versie van Windows, die geëlimineerd wordt de drempel om over te schakelen naar Linux. Levensduur van de batterij opgerekt naar zes of acht uur. Ontwerpen bleef licht, maar schermen en toetsenborden kreeg een beetje groter, waardoor het comfortabeler.
De laatste keer dat kleine handen waren van een supermacht
Maar netbooks kwam ook met grote compromissen. Was de alomtegenwoordige Intel Atom low-power processor, die soms moeite met het omgaan met basisvaardigheden op de computer multitasking. Windows voelde traag en zwaar in vergelijking met een goede netbook-specifieke smaak van Linux, maar als je die nodig is om een specifieke Windows-programma, zou je pech. (Ja, je zou kunnen stellen een dual-boot systeem. Dat vereist meer inspanning dan de meeste mensen willen om te zetten in een $400 laptop.) En zelfs als netbooks groeide in omvang, hun toetsenborden waren vaak klein — mijn kleine vingers begon te voelen als een supermacht, en ik had nog steeds moeite met de originele Eee PC. Na een tijdje, de netbook werd één van die dingen die ik zou willen voorstellen met de voorzichtige kwalificatie dat het niet voor iedereen, net als met mijn favoriete goedkope whisky of een vroege Man Man album.