Twintig jaar geleden, Barry Sonnenfeld gaf de wereld de Mannen in het Zwart, een science-fiction komedie misschien het best herinnerd voor zijn muziek video, met will Smith dansen naast een computer-geanimeerde ruimte vreemdeling. Maar wat ik me herinner meest liefdevol is een low-stakes scène zonder speciale effecten of pop-songs. Verscholen in de eerste akte, de tijd is kort, subtiele, en tot op deze dag, ik vind het ongeëvenaard in termen van charme en efficiëntie.
Een aantal instellingen: de Mannen in het Zwart begint met NYPD officer Darrell James Edwards III (will Smith) gelijke tred houden met een mysterieuze wijze een snelle perp. De prestatie wordt opgemerkt door een mysterieuze groep van mannen in het zwart (de kleuren), en Edwards is in de gelegenheid gesteld deel te nemen aan hun rangen, samen met enkele van de natie de beste militaire.
Maar eerst moet hij slagen voor een auditie. De volgorde, in het bijzonder de 2,5 minuten quiz volgorde, vertelt ons alles wat we moeten weten over Edwards als een teken, terwijl ook vertederend ons aan hem.
Edwards komt in de vergadering te laat, het lopen in een grote verhoorkamer sportieve laarzen, jeans, en een echt jaren 1990 rode jas. Wanneer een zelfvoldane mede-aanvrager probeert om indruk te maken op de recruiter (Zed, gespeeld door Rip Torn), Edwards bespot te werven voor gehypet een een baan die hij en iedereen in de kamer — niets afweet.