Over de jaren heen, de sector van de YouTube gewijd aan entertainment voor kinderen geworden is berucht om zijn diepe put van nauwelijks gefilterd prullenbak. Het ontbreken van voldoende algoritmische mate heeft aangetoond dat het zelfs schadelijk in de afgelopen jaren: in 2017, De New York Times publiceerde een lang stuk verkennen van de donkere kant van de kinderen is YouTube, één die een licht werpen op een groeiende schat aan grafische video ‘ s die waren uitglijden verleden YouTube Kids app filter.
Buiten het medeweten van sommige ouders, die hun kinderen hadden het kijken naar video ‘ s van Spider-Man te plassen Bevroren is Elsa, of de Poot van de Patrouille team het bezoeken van een stripclub, of Mickey Mouse overreden en bloedingen in de straat. Terwijl YouTube vorderingen van deze video ‘ s zelden winnen van hun algoritme en sindsdien hebben beloofd het beter te doen, het is duidelijk dat met een beetje finessing, iets dat lijkt op een video voor de kinderen, hoe raar of eng, kunnen worden aangeduid door het platform algoritmen als een video voor de kinderen.
Soms zijn deze video ‘ s krijgen door gewoon omdat de makers niet eens proberen te verstoren — hun creaties zijn zo soepel ingeklemd in de geheimzinnige vallei dat een algoritme niet kon begrijpen hoe helse ze zijn. Neem, bijvoorbeeld, de onzinnige moderne kinderrijmpje dat heeft gedomineerd de memescape deze afgelopen week, in de volksmond en gezamenlijk aangeduid als de “Johny, Johny” of “Ja Papa” video ‘ s.
Als een kinderloze tante tien neven en nichten, ik ben vertrouwd met deze hellscape. Als een oppas heeft mij geleerd iets, het is dat volwassenen kan alleen zoveel tijd doorbrengt met kinderen zonder schermen tot een pauze nodig is; zelfs de meest gespannen verzorgers meestal zal bezwijken voor het gooien van een kind een iPad en hen te laten kijken wat het is dat kinderen kijken. Voor mijn kosten, het zal meestal worden Paw Patrouille compilatie van video ‘ s, maar het wordt soms raar. Soms kijk ik op van mijn eigen scherm en ze vinden het kijken naar een clip van een volwassen ezel man te spelen met Thomas the Tank Engine speelgoed.
Het is niet gewelddadig, er is geen vloeken, maar iets in mijn hart vertelt me dat het gewoon niet goed
Op dat moment, ik maak het wijzigen van de video. Er is niets mis met wat ze aan het kijken bent, zodat ze niet begrijpen waarom ik zeg hen uit te schakelen. Ik kan niet uitleggen waarom. Het is niet gewelddadig, er is geen vloeken, en het is zeker voor hun leeftijd. Maar iets in mijn hart vertelt me dat het gewoon niet goed. Het maakt me ongemakkelijk: niets over wat er gebeurt, is logisch, en er is geen werkelijke waarde. Zodat ik uiteindelijk gewoon vertellen hen om naar te kijken Arthur of wat dan ook in plaats en ga terug naar mijn Instagram stalking.
Maar “Johny Johny” video ‘ s zijn van het ene genre in de rare kinderen van de YouTube entertainment sterrenbeeld dat blijft me achtervolgen. De children ‘ s entertainment kanaal Loo Loo Kinderen geplaatst van de originele video terug in 2016, een clip set met een misselijkmakende, zinloos lied met de melodie van “Twinkle Twinkle Little Star”, dat beschikt over een skateboarden baby die blijft liegen om zijn bejaarde vader over het eten van suiker blokjes. Hij is gevangen als zijn vader, of “Papa,” vraagt hij zijn mond open te doen, dat hij heeft, in feite, is het eten van suiker. Beiden lachen en Johny oplichting Papa nog een aantal maal. Johny wint op het einde. De video heeft nu meer dan 1,1 miljard views.
Net als hun meer verraderlijke collega ‘ s, de makers van de “Johny, Johny” video ‘s weten heel goed dat kinderen, ziet letterlijk alles met een pakkende melodie en felle kleuren, maar in tegenstelling tot zwangere Elsa’ s golden shower, er is technisch niets ongepast of verkeerd over de video ‘ s. Vallen ergens tussen de expliciet storend algoritme-ontduikers en volwassenen spelen met Thomas the Tank Engine, “Johny, Johny” is gewoon het tegenovergestelde van ASMR voor mij. Welke gevoelens ASMR video ‘ s worden verondersteld om u te geven — het tegenovergestelde van dat. Ik ben boos, ik ben in de war, ik ben soms fysiek ongemakkelijk, tot het punt waar mijn rug krijgt tintelend, in een slechte manier. Het is zo ver buiten het bestek van alles wat ik dronk toen ik hun leeftijd, ik zou graag willen geloven dat dit soort absurdistische video nooit bestaan tot nu toe.
Voor volkomen ondoorgrondelijke redenen, de indeling vast te zitten met de kinderen makers van content, en honderden (zo niet duizenden) van “Johny Johny, Ja Papa” knock-offs zijn geüpload sinds. Elke video is voorzien van een kind en hun familie, liggend aan een ander als een vorm van genegenheid. En als spel van de telefoon zijn, elke nieuwe video lijkt te verliezen van nog meer betekenis dan de vorige, is een prestatie op zich dat eerlijk gezegd lijkt onmogelijk, aangezien de video ‘ s zijn logisch verarmde om te beginnen met.
De enige constante is dat ze volgen allemaal dezelfde melodie en maken gebruik van dezelfde “rijm” structuur, zelfs als de tekens’ redenen voor het vertellen van leugens blijven een mysterie, zelfs voor god. Ik heb geprobeerd mijn best om te voorkomen dat deze, omdat ze aan populariteit gewonnen, ik heb nog nooit gezien dat mijn nichtjes en neefjes naar ze kijken. Voor een tijdje was ik in staat geweest om te vergeten over hen helemaal — tot Twitter kwam terug in mijn leven.
De woorden toegevoegd “ik ben het verliezen van mijn fucking mind”, een gebruiker geüploade video (nu verwijderd, hilarisch, voor schendingen van het auteursrecht) met een soort van remix, waar niets is daadwerkelijk gebeurt. De vader wijst naar een baby, Johny, die vermoedelijk is het vertellen van leugens voor een onbekende reden. Het is gek en pakkende, ik zag het een paar keer. Vervolgens een tweede nog meer in de war video zien op mijn tijdlijn. Ik was sprakeloos.
Deze keer, “Papa” terug thuis van een spelletje badminton. In de gang zijn twee kinderen, een baby die lijkt op de originele Johny, en de Koelkast, die ik stel is ook zijn kind (?) want het roept de man Papa (??). Koelkast — een roze koelkast met de ogen, de wenkbrauwen, de mond, de armen, de wielen, en geen geslacht, een wezen dat ergens tussen een Schoonheid en het Beest karakter en een speeltje in de Sid van Toy Story nachtmerrie menagerie —Koelkast en Johny zijn het stuiteren van een bal heen en weer.
“Een koelkast, een Koelkast, een” Papa zingt, haasten om fit het woord in het liedje is simpel ritme en het aanboren van het badminton de racket van dreigend in zijn hand, “houdt u van water?” Koelkast, natuurlijk, antwoordt, “Nee, Papa.” Papa beschuldigt de Koelkast te liegen, bestellingen aan en open de deur. Dat is een grapje! Koelkast water, dat Papa downs. Ze lachen. Hetzelfde gebeurt als Mama vraagt Koelkast voor specerijen.
Elk lid van dit godvergeten familie wil iets uit de Koelkast
We zien dit gebeuren bijna precies dezelfde manier in een andere video, gelegen aan een familie barbecue in die Mama en (vermoedelijk) Oma gebraden drie en een halve kippen op de spits, squirting een hele fles ketchup uit de Koelkast op.
Elk lid van dit godvergeten familie wil iets uit de Koelkast. Zelfs de kinderen uit de buurt willen iets uit de Koelkast. En ze weten hoe om te krijgen wat ze willen. Vragen, wachten voor de Koelkast liggen, bel Koelkast voor te liegen, dan lachen. Het leek invasieve genoeg in de originele “Johny, Johny” video ‘ s als volwassenen besteld kinderen om hun mond open; nu, met de vraag Koelkast open de deur en met de hand over haar ingewanden of andere manier voelt borderline sadistisch.
Het is onduidelijk hoe Miljard Verrassing Speelgoed — de children ‘ s entertainment group, gevestigd in Dubai die de Koelkast versie in aanvulling op veel meer even verschrikkelijk iteraties — kromgetrokken (of zullen we zeggen, “vernieuwd”) het genre op dit punt van pure millennium-grade neo-dadaïsme, maar een of andere manier dit is waar “Johny, Johny” terecht is gekomen: een magische wereld vol slaven koelkast kinderen en giant -, voelend, shirtless ice cream cones die feed andere ijs kegels aan de kinderen van de buurt.
De Miljard Verrassing Speelgoed YouTube-kanaal heeft meer dan 16 miljoen abonnees en elke video gemakkelijk te rekken tot honderden miljoenen views. Het bedrijf is vermoedelijk het maken van bank op deze shoddily geanimeerde kinderversje, video ‘ s, die geen plot en leren kinderen geen lessen. Hun website staat dat hun missie is om “scherm-tijd tellen door het leveren van de juiste content, op het juiste kind” en “match leuke, educatieve video’ s van uw kind uniek belangen.” Ze beweren ook om het verhogen van uw kind op de cognitieve en uitgebreide vaardigheden, en dat “deze super leuke kids video’ s introduceren, uw kinderen nieuwe vriend [sic] als Johny, Ice cream man, Gumball-man, enz.”
een magische wereld vol slaven koelkast kinderen en giant -, voelend, shirtless ijs kegels
In plaats daarvan hebben ze tikte in iets donker en benauwend. Ik denk niet dat alle kinderen moeten onderwijzen van een les of educatieve waarde, maar het doodt me om te weten dat kinderen in de programmering van dit zinloos en onzinnig ooit gekregen populair. Heeft het meer betekenis dan de Teletubbies? Waarschijnlijk niet, maar er was tenminste een aantal artistieke waarde te Teletubbies, wat het ook was. Ten minste Teletubbies kinderen geleerd hoe rock een portemonnee en tutu Tinky Winky-stijl.
Maar als ik dieper in op mijn ongemak, besef ik dat ik misschien de meeste van dit vloeit voort uit mijn eigen schuld. Het scherm van de tijd is een relatief nieuwe zorg als het gaat om de opvoeding van een kind, en te vertrouwen op YouTube en Netflix als verzorger voelt het als een soort falen. Toegegeven, ik kan er niet tegen kunnen om interactie met kinderen meer en een pauze nodig is om zich onvoldoende moeders in de richting van mijn broers en zussen’ kinderen. En weten mensen zoals ik zal gebruik maken van iets dat duidelijk vereist zeer weinig inspanning te creëren om kinderen als hen om te gaan zitten, wat betekent dat iets misschien een beetje meer sinister dan ben ik ook bereid om te verkennen.
Misschien dat mensen zoals ik zijn verantwoordelijk voor de Koelkast wordt gedwongen tot het openen van de deur. De makers van vandaag weten we wanhopig te ontsnappen kinderen, wanhopig genoeg om een deal te maken met de inhoud duivel — het was slechts een kwestie van tijd voordat er sprake was van zoveel inhoud dat er zat aan te komen raar.