Afbeelding: Getty Images
Een verontrustende houding blijft wetshandhavingsinstanties in heel Australië besmetten.
Een daarvan is dat als er gegevens bestaan, de politie er toegang toe heeft.
De andere is dat zolang iets niet specifiek illegaal is, het oké is voor de overheid en haar instanties om het te doen.< /p>
Eerder deze maand werd bekend dat de politie van West-Australië toegang heeft gekregen tot gegevens die zijn verzameld door de COVID SafeWA-app, de app voor het inchecken met QR-codes van de staat.
WA-premier Mark McGowan zei dat de app mag alleen worden gebruikt voor het opsporen van contacten, maar de politie was het daar niet mee eens.
“We hebben geprobeerd een overeenkomst met de politie te bereiken. Ze adviseerden dat het wettig was, en ze konden geen dingen doen die wettig zijn”, vertelde McGowan aan ABC Radio Perth.
Welnu, het WA-parlement is wetten invoeren om de toegang van de politie te blokkeren.
Ondertussen probeerde de politie van Victoria vorig jaar drie keer toegang te krijgen tot de incheckgegevens. De gezondheidsdienst weigerde. Maar waarnemend politieminister Danny Pearson zei dat hij terughoudend was om het voorbeeld van WA te volgen en een wettelijk verbod in te voeren.
“Laten we aannemen dat een check-in een crimineel zou kunnen veroordelen, ik denk dat het idee om wetgeving in te voeren om dat te voorkomen, zou leiden tot een slecht resultaat van het overheidsbeleid”, vertelde Pearson aan een staatscommissie voor begrotingsramingen.
WA Politiecommissaris Chris Dawson maakte ongeveer hetzelfde punt, toen hij tegen radiostation 6PR in Perth zei dat de politie “de plicht heeft om misdaad te onderzoeken”.
“De politie heeft de plicht om het best mogelijke bewijsmateriaal te verzamelen en dat voor de rechtbank te brengen… Ik zou mijn werk als commissaris van politie niet doen als ik door de premier of de door het volk gekozen politicus zou worden geleid over hoe een moordonderzoek.”
Dat is het dilemma.
Als samenleving willen we misdaad bestrijden, maar tegelijkertijd willen we de misdaadbestrijders geen onbeperkte macht geven omdat ze wapens hebben en ons van onze vrijheid en zelfs ons leven beroven, en dingen kunnen fout gaan.
Acht jaar geleden, in de nasleep van Edward Snowdens onthullingen over de omvang van wereldwijde digitale surveillance, schreef ik dat inlichtingen De brandende behoefte van organisaties aan alle gegevens was een verslaving.
Nu heeft de politie ook hun oplossing nodig, maar kunnen ze verantwoord omgaan met de krachtige datadrugs? Het bewijs suggereert van niet.
De Australian National Audit Office (ANAO) meldde onlangs [PDF] dat de Australische federale politie (AFP) geen elektronisch gegevens- en archiefbeheersysteem heeft en “meer dan 90% van zijn digitale operationele records in netwerkschijven”.
“Records in netwerkschijven zijn niet beveiligd tegen ongeoorloofde toegang, wijziging of verwijdering”, schreef ANAO.
Veel agenten kiezen ervoor om het casemanagementsysteem van de AFP, PROMIS, niet te gebruiken omdat ze daartoe niet verplicht zijn. Volgens zijn eigen beoordeling schat AFP zijn volwassenheid op het gebied van informatiebeheer in op de 156e van de 166 Australische overheidsinstanties.
“De slechte digitale archivering van de AFP vormt een risico voor de integriteit van haar activiteiten”, schreef ANAO.
Deze week ontdekte de Commonwealth Ombudsman dat de AFP ook “problemen” had met gegevensvernietiging, met talloze voorbeelden van slechte processen en administratie.
De AFP bleek zelfs toezicht te houden in buitenlandse jurisdicties zonder wettelijke goedkeuring. Ze hebben die kleine oopsie in ieder geval aan de Ombudsman bekendgemaakt.
Er werden ook problemen met gegevensvernietiging gevonden bij de South Australian Police en de Australian Criminal Intelligence Commission.
Niets van dit alles is “OMG-politie” staat!” hyperbool. Australië is geen politiestaat, en het is nog een lange weg om dat te worden. We zijn bijvoorbeeld allemaal vrij om kritieken zoals deze te schrijven.
Maar de politie laat voortdurend zien dat ze geen systemen hebben die de gegevens waar ze wel toegang toe hebben, correct kunnen verwerken. Toch willen ze altijd meer en hebben ze de neiging om alles op hun manier te krijgen als er nieuwe wetten worden gemaakt.
De WA-wet om hun toegang tot SafeWA-gegevens te blokkeren is een zeldzame uitzondering.
Er is een uitzondering. niets mis met agenten die om nieuwe bevoegdheden vragen om hun werk gemakkelijker te maken. Wie wil zijn werk niet gemakkelijker maken? Maar de tegenargumenten moeten worden gehoord en er moet inderdaad naar worden geluisterd.
Tijdens een wereldwijde pandemie voelt het alsof de politie graag op jacht gaat naar mensen die de quarantaineregels overtreden. Ze lijken minder geïnteresseerd in het minimaliseren van schade — om ervoor te zorgen dat iedereen zich op zijn gemak voelt om fijnmazige details van hun dagelijks leven aan “de overheid” te geven.
Politici hebben hier wat ruggengraat nodig. Ze moeten hun angst overwinnen om “soft on crime” over te komen — misdaad staat sowieso op een historisch dieptepunt — en de politie eenvoudigweg vertellen: “Nee, dat kan niet”.
Wat is tenslotte erger? Een abstract “slecht resultaat van het overheidsbeleid”, of meer mensen aan de beademing die worstelen voor hun leven?
GERELATEERDE DEKKING
Australische wetshandhavers hebben problemen met gegevensvernietiging West-Australië denkt eindelijk na over het in quarantaine plaatsen van COVID-controle- in info van politie Surveillance Bill overhandigt AFP en ACIC een drietal nieuwe computerbevelschriftenAFP gebruikte controversiële coderingswetten in zijn 'belangrijkste operatie in de geschiedenis van politie'NSW-politie gebruikt kunstmatige intelligentie om CCTV-beelden te analyseren
Verwante onderwerpen:
Australië Beveiliging TV-gegevensbeheer CXO-datacenters