Black Widow is op meerdere manieren op het verkeerde moment uitgebracht. De nieuwe Marvel-prequel was een van de meest spraakmakende films die moest worden verdrongen door het constant verschuivende theatrale releaseschema veroorzaakt door de sluiting van theaters als gevolg van de COVID-19-pandemie. Maar Black Widow – een film die zich afspeelt tussen Captain America: Civil War’s superheld-stof-up en Avengers: Infinity War’s kosmos-omspannende epos – voelt als een film die had moeten worden uitgebracht wanneer deze daadwerkelijk is ingesteld, in plaats van als een late prequel.
Waarschuwing: spoilers in het verschiet voor Black Widow, Avengers: Endgame, Loki, en het algemene Marvel Cinematic Universe
:no_upscale()/cdn.com/uploads /chorus_asset/file/22706938/bft2060_trl_comp_8bda88b5.jpeg "Als Marvel's heldendichten groter worden, Black Widow' ;s inzet voelt te klein")
Foto: Marvel Studios Het is niet zo dat Black Widow een slechte film is of een onwaardig lid van de Marvel-saga. Het merk James Bond-achtige spy-fi grijpt terug op enkele van de meer gefundeerde MCU-films zoals Captain America: The Winter Soldier, minder gericht op superkrachtige smack-downs ten gunste van meer traditionele actiefilms.
En als het in 2016 na de burgeroorlog was uitgebracht, zou dat prima zijn geweest. Maar de films van Marvel hebben sindsdien enorme verschuivingen in toon ondergaan. Doctor Strange opende het verbonden universum voor pure magie, Guardians of the Galaxy Vol. 2 en Thor: Ragnarok boden beide galaxy-spannende avonturen aan met hele planeten op het spel, en natuurlijk zien Infinity War en Endgame de Avengers — en Natasha Romanov — vechten om letterlijk het hele bestaan te redden.
Na dat alles voelt de inzet van Black Widow laag, vooral voor een personage dat fans al meer dan tien jaar in actie zien in veel grotere avonturen. Voor alle grappen over hoe Thor de Rode Kamer aankon zonder te zweten, hangt de over-the-top realiteit die de dagelijkse gang van zaken is in de moderne Marvel-shows en -films boven de throwback-stijl van Black Widow.
Niets over Black Widow hoeft een prequel te zijnNiets in het verhaal van Black Widow vereist dat het ook echt een prequel is. Natuurlijk, het is leuk om te zien waar Natasha haar Infinity War-opstelling vandaan haalt. Maar buiten de post-credit setup (die zich afspeelt in het post-Endgame “present”) van de MCU, is er geen verhaalelement of openbaring over het personage van Natasha dat anders zou zijn als de film een half decennium eerder was uitgebracht.
In feite, wetende dat Natasha deze gevonden familie heeft om te beschermen (een die de rest van de Avengers niet kende) had haar kortstondige offer in Endgame aantoonbaar kunnen verdiepen. Stel je voor dat Natasha's geadopteerde zus of ouders verdwaald zijn in de snap van Thanos, en de reeks waarin ze vecht met Hawkeye over wie zichzelf van een klif mag gooien, heeft het extra gewicht om ze ook terug te brengen. (In plaats daarvan hadden we Clint als de enige die mogelijk moest opofferen om bij zijn familie te zijn.)
:no_upscale()/cdn.comx/uploads /chorus_asset/file/22706954/ltr2130_103_comp_v039_22aeb1df.jpeg "As Marvel’ s heldendichten worden groter, de inzet van Black Widow voelt te klein")
Foto: Marvel Studios Vergelijk dat eens met Loki. De show wordt uitgezonden op Disney Plus op het moment dat Black Widow uitkomt, en het onderzoekt ook een oudere versie van een Marvel-personage in een nieuw licht. Maar waar Loki dat perspectief gebruikt om opnieuw te onderzoeken wat zijn titulaire karakter drijft, en wat de versie van Loki onderscheidt van de meer heroïsche die fans kenden, geeft Black Widow Natasha niet de kans om te veranderen of te groeien. Ze is al aan het einde van haar reis, volledig gevormd – ze is gewoon de enige die het niet weet.
Black Widow heeft ook last van COVID-gerelateerde vertragingen; Disney brengt het nu pas uit omdat het thematisch bijna geen tijd meer heeft. Het onderling verbonden web van shows en films betekent dat Marvel niet verder kan met series als Hawkeye (die direct de postcreditsscène van Black Widow zullen opvolgen). Maar het betekent ook dat het relatief gegronde en realistische avontuur van Black Widow komt na de tovenarij van WandaVision of het epos van Loki.
Het is niet zo dat Black Widow niet probeert de inzet te verhogen, door Dreykovs leger van weduwen te vestigen als een soort enorme, politieke macht die in het geheim de wereld controleert. Maar als je eenmaal kosmische magische ruimtemysteries als norm krijgt, is het moeilijk om terug te gaan naar 'spionnen, maar beter' als je tafel inzet.
:no_upscale()/cdn.com/uploads /chorus_asset/file/22706955/fbg7020_comp_v003_bf38a189.jpeg "Als Marvel's heldendichten groter worden, De inzet van Black Widow voelt te klein")
Foto: Marvel Studios Er is een wereld waarin Marvel bereid was zich te committeren aan een film geleid door een van zijn vrouwelijke personages in 2016 in plaats van 2019 (toen Captain Marvel eindelijk de tien jaar durende reeks mannelijke hoofdrolspelers van de MCU doorbrak), waar Black Widow de oorsprong van Natasha in de schijnwerpers zet voor haar ultieme offer, en waar de inzet nog steeds op één lijn ligt met de andere eigenschappen van de studio.
Gebaseerd op de trailer van Marvel's volgende theatrale boog, staat Shang-Chi op het punt een draak in het gezicht te slaan met magische ruimteringen. En daarnaast is het moeilijk om niet het gevoel te hebben dat Black Widow's merk van meer geaarde spionageactie te weinig, te laat is.