Skyward Sword HD is precies wat je tegenhoudt tot Breath of the Wild 2

Breath of the Wild heeft veel veranderd aan The Legend of Zelda. Het belangrijkste was dat het de fantasiewereld van Hyrule opener maakte, waardoor het gevoel van puur avontuur toenam. Als je iets aan de horizon zag – een afbrokkelende ruïne, een gigantische berg, wat dan ook – zou je je eigen weg daarheen kunnen vinden, in plaats van een pad te volgen dat is uitgestippeld door de ontwikkelaars van het spel. Dat maakte het spel zo verfrissend, maar het kan het ook lastig maken om terug te gaan naar oudere items.

Tenminste, dat was mijn angst bij het spelen van Skyward Sword, dat oorspronkelijk tien jaar geleden werd gelanceerd en deze week naar de Switch komt. Afgezien van een paar tweaks in de kwaliteit van leven, licht bijgewerkte beelden en de zeer welkome toevoeging van een bewegingsvrij besturingsschema, is de nieuwe versie dezelfde als degene die in 2011 op de Wii debuteerde. Dat betekent dat het een grotendeels lineaire aangelegenheid die de open structuur mist die BotW zo boeiend maakte. Maar het heeft nog steeds genoeg Zelda-magie om het de moeite waard te maken om te spelen, vooral als je het de eerste keer hebt gemist.

De kern is hetzelfde als altijd. Een rustige jonge jongen genaamd Link ontdekt dat hij eigenlijk een held is – schok! – en krijgt uiteindelijk een legendarisch zwaard en groene outfit om hem te helpen bij een zoektocht om een ​​prinses genaamd Zelda te redden. Maar net als bij de beste Zelda-avonturen, slaat Skyward Sword die basisformule in interessante nieuwe richtingen. Het spel begint in een stad in de wolken. De bewoners van dit kleine, drijvende dorp rijden op reusachtige vogels als paarden en leven boven een uitgestrekte wolkenbarrière die hen scheidt van wat volgens hen een desolaat en ontoegankelijk oppervlak is. Dit is natuurlijk precies waar Link heen moet.

Het uitgangspunt was tien jaar geleden verfrissend en het blijft nog steeds een verleidelijke wereld om te verkennen. Het is heel leuk om door de lucht te vliegen en deze heel andere geschiedenis van Hyrule te verkennen. Op zijn best neemt Zelda een vertrouwde plek in en voelt het nieuw aan – er is een reden waarom Wind Waker zo geliefd is – en dat is precies wat er gebeurt in Skyward Sword. Dit was vooral het geval in 2011, omdat het de volgende Zelda-hoofdlijn was na de relatief saaie Twilight Princess. Elke inzending is als een nieuwe kijk op een oude fabel. Skyward Sword blijft een van de meest gedenkwaardige.

Maar hoewel de wereld na al die tijd nog steeds fris aanvoelt, is het eigenlijke spel heel bekend terrein. In tegenstelling tot BotW duwt Skyward Sword je langs een vooraf bepaald pad, waar je door een reeks gebieden gaat – een bos, een woestijn, een vulkaan – en puzzels oplost om aan het einde bij de kerker te komen, waar je nog een brood zult vinden kruimel in je zoektocht naar Zelda. En op traditionele Zelda-mode verzamel je langzaam nieuwe items die nieuwe gebieden openen. Dat kan een katapult zijn om wijnstokken neer te schieten of een magisch bestuurde drone waarmee je op afstand schakelaars kunt raken.

Afbeelding: Nintendo

Lees volgende: een gesprek met de regisseurs van The Legend of Zelda: Breath of the Wild

Er is een bevredigend gevoel van progressie, zelfs als de rechtlijnige structuur gedateerd kan aanvoelen. Skyward Sword leidt je langs een pad; het pad kan soms groot zijn, maar er zijn meestal maar een of twee dingen die je kunt of zou moeten doen. Het mist het gevoel van vrijheid en serendipiteit die zo essentieel zijn voor BotW. Dit stoorde me niet zoveel als ik had verwacht – waarschijnlijk omdat de wereld nog steeds zo interessant is en de puzzels en gevechten uitstekend blijven – maar het kan soms frustrerend zijn, vooral als je merkt dat je vastzit.

De grote verandering tussen deze versie van Skyward Sword en het origineel is de besturing. Skyward Sword is gebouwd met bewegingsbesturing in gedachten; het vereiste oorspronkelijk de MotionPlus-add-on van de Wii, waardoor je zwaardvegen nauwkeuriger werden. Je kunt nog steeds op die manier spelen, met twee Joy-Con-controllers als een zwaard en schild. Maar op de Switch is er ook een meer traditioneel besturingsschema, zodat je in draagbare modus kunt spelen of een Pro Controller kunt gebruiken.

Voor het grootste deel werkt het. Zwaardvegen zijn verplaatst naar de rechter analoge stick, die je kunt gebruiken om een ​​zwaard in verschillende richtingen te stoten. Als iemand die het niet leuk vindt om met mijn armen voor een scherm te zwaaien, is het een welkome aanvulling, maar er zijn een paar kleine probleempjes.

Skyward Sword on the Switch voegt bijvoorbeeld eindelijk camerabesturing toe aan het spel, een van de grootste omissies van het origineel. Maar de manier waarop ze werken is een beetje wankel. Om de camera te draaien, moet je de linkerschouderknop ingedrukt houden en de rechter joystick bewegen – dezelfde stick die je zwaard bestuurt. Ik merkte steeds dat ik met een wapen zwaaide als ik om me heen wilde kijken; het is gewoon normaal om recht naar de rechter joystick te gaan als je de camera moet draaien. Het is vooral vervelend in de strijd als je tegelijkertijd moet aanvallen en rondkijken. (De lock-on-optie helpt enigszins, maar niet als er veel slechteriken of bazen zijn die rond teleporteren.) De rechter joystick komt vrij bij het gebruik van bewegingsbesturing, maar dit vereist een niveau van coördinatie dat ik niet lijkt te doen bezitten; het is moeilijk om een ​​camera met je duim te draaien en tegelijkertijd je arm rond te zwaaien.

Bovendien is deze poort op alle verwachte manieren verbeterd. Het loopt soepel, de graphics zien er schoner uit (ondanks een paar modderige texturen hier en daar), en het nieuwe besturingsschema maakt het een meer toegankelijke versie van Skyward Sword. Er zijn zelfs enkele leuke kleine aanpassingen, zoals een iets minder spraakzaam pratend zwaard dat als je gids dient. De grootste barrière zijn je verwachtingen. Ja, het kan gedateerd aanvoelen na Breath of the Wild. Maar voor mij maakten de fantastische wereld, slimme puzzels en uitdagende kerkers het de moeite waard om door te gaan. En aangezien het nog steeds titelloze vervolg op Breath of the Wild eruitziet alsof het een vergelijkbare wereld met een luchtthema zal bevatten, zou dit precies het ding kunnen zijn dat je tegenhoudt tot de release.

The Legend of Zelda: Skyward Sword HD wordt op 16 juli gelanceerd op de Nintendo Switch.