Met minder tijd om in te grijpen, aangezien de klimaatverandering sneller en intensiever stormen zoals orkaan Ida veroorzaakt, moeten kustgemeenschappen misschien heroverwegen hoe ze zich voorbereiden op toekomstige stormen. Ze kunnen worden gedwongen om moeilijke beslissingen te nemen voordat een dreiging zelfs volledig werkelijkheid wordt. Of ze kunnen aanwijzingen nemen van hoe steden zich voorbereiden op andere soorten rampen.
Ida werd van de ene op de andere dag monsterlijk. In minder dan een dag sprong de windsnelheid van 85 naar 240 mijl per uur, waardoor het de vijfde sterkste storm was die op het vasteland van de VS landde. Nadat Ida Louisiana dit weekend urenlang had geteisterd, had 'vrijwel niemand' elektriciteit in de staat maandagochtend, zei gouverneur John Bel Edwards in een video op Twitter. Op sommige plaatsen worden wateradviezen gegeven met waterbehandelingssystemen die niet in gebruik zijn. “We hebben enorme schade aan huizen en bedrijven, we weten dat er mensen zijn die wachten om gered te worden”, zei Edwards.
Ida's snelle intensivering overtrof het vermogen van de autoriteiten om iedereen op het pad van de storm uit de weg te ruimen. En stormen die van vorm veranderen, zoals Ida, maken het voor voorspellers en functionarissen moeilijker om duidelijk te maken hoeveel risico bewoners lopen.
“Snelle intensivering is een nachtmerrie, misschien wel de ergste nachtmerrie”
“Snelle intensivering is een nachtmerrie, misschien wel de ergste nachtmerrie voor het beheer van noodsituaties en de lokale en federale overheid, omdat je niet veel tijd hebt om je voor te bereiden en het een bewegend doelwit is”, zegt John Knox, niet-gegradueerde coördinator van de Atmospheric Sciences Programma aan de Universiteit van Georgia.
New Orleans, dat een bijna-directe klap kreeg van Ida, beval alleen verplichte evacuaties van delen van de stad buiten het beschermende dijksysteem. Veel bewoners hurkten neer en zetten zich schrap voor de impact van de orkaan. Er was niet genoeg tijd om tegenstroom vanuit het hart van de stad te organiseren, waardoor het verkeer alleen uit New Orleans vertrekt, zeiden functionarissen.
Het kan 72 uur duren om de stad te evacueren voordat een orkaan aan land komt, volgens een geschatte tijdlijn die de stad online plaatste. Ida versterkte zich van een depressie tot een tropische storm op 26 augustus, ongeveer drie dagen voordat het als een storm van categorie 4 aan land kwam in Louisiana.
“Het duurt langer om een stad te evacueren dan om een vernietigende orkaan te bouwen”, zegt Kelly Hereid, directeur van catastrofeonderzoek & ontwikkeling bij Liberty Mutual Insurance, twitterde gisteren. Ze wijst op lessen die kunnen worden getrokken uit de respons op de tsunami, wanneer ze zegt dat er misschien maar 10 tot 30 minuten waarschuwing vooraf is. In dat scenario plannen sommige steden voor 'verticale evacuatie'. In plaats van het gebied te verlaten, vinden mensen onderdak in constructies die zijn gebouwd om de ramp te weerstaan, schrijft ze.
“Misschien is het plannen van grootschalige noodopvang om veilig op hun plaats te blijven een deel van het antwoord. Misschien is het dat niet', schrijft Hereid. “Maar ik weet dat het antwoord niet is: hoop dat we *deze keer* genoeg tijd hebben om iedereen eruit te krijgen.”
Toch wetende dat New Orleans op het pad van de storm was een eerlijke waarschuwing voor ambtenaren, volgens James Marshall Shepherd, directeur van het Atmospheric Sciences Program aan de Universiteit van Georgia. Hoeveel kracht een storm zal inpakken, is nog steeds moeilijk in te schatten, omdat je moet kijken naar de innerlijke mechanica van een storm, maar het voorspellen waar een storm zal toeslaan is ongelooflijk nauwkeurig geworden dankzij betere computermodellen.
“Ik heb het gevoel dat er tijd was voor ambtenaren om wat agressievere evacuaties uit te voeren en mensen uit de gevarenzone te krijgen”, zegt Shepherd, en het was “hartverscheurend” voor hem om de storm en de nasleep ervan te zien ontvouwen. Mensen moeten misschien voorbereid zijn op stormen om een zwaardere klap uit te delen dan een eenvoudige categorieclassificatie doet vermoeden, zei hij. (Orkanen worden gesorteerd in categorieën op basis van windsnelheid, waarbij 1 de laagste en 5 de hoogste is. Categorieën houden geen rekening met andere gevaren zoals regenval of stormvloed.)
“Veel mensen gaan naar bed en zeggen: 'Een storm van categorie 2 of categorie 3, daar kan ik wel mee omgaan.' En dan worden ze wakker met een storm van categorie 4, borderline categorie 5”, zegt Shepherd. Sommige mensen reageren misschien niet zo dringend op een storm met een lagere categorieclassificatie dan voor iemand met een hogere classificatie, zegt Shepherd, hoewel er nog steeds “gevaar inherent is aan beide scenario's”. Ambtenaren zouden kunnen overwegen om de lat voor steden te verlagen om te handelen, schreef Shepherd vandaag in Forbes.
“We hadden allemaal een gevoel van angst”
Hoewel Ida sneller sterker werd dan andere stormen, was de manier waarop het stoom oppikte volgens Knox “leerboek”. “Voor mij en voor mijn vrienden die meteorologen zijn, hadden we allemaal een gevoel van angst omdat het onvermijdelijk leek dat het snel zou intensiveren”, zei Knox. Ze keken toe hoe warm water in de Golf van Mexico de storm aanjaagde, die zich voedt met warmte-energie. Tegelijkertijd was er een gebrek aan windschering om de groeiende orkaan neer te slaan.
Hoewel dat een bekend patroon is, versnelt klimaatverandering de tijdlijn en maakt stormen intenser naarmate de temperatuur van de oceaan stijgt. Rampenplanners moeten mogelijk meer preventief optreden als toekomstige stormen de bestaande responsplannen blijven overtreffen.
“Je moet mensen ertoe brengen om te handelen voordat het echt bestaat, bijna”, zegt Knox. “Om het publiek in het bijzonder te mobiliseren over iets dat nog niet eens bestaat – omdat [Ida] geen monster was, tot de ochtend van toen het toesloeg – dat is het echt moeilijke deel”, zegt hij.
< p id="UHNqp8">Er waren deze keer andere complicerende factoren in New Orleans. COVID-19 voegde een risicolaag toe aan het massaal mobiliseren van mensen, en de ziekenhuizen in de stad hadden moeite om bedden in andere delen van de staat te vinden voor hun patiënten.
Er zijn ook verliezen — gemeten in zowel levens als dollars — elke keer dat een gemeenschap wordt gedwongen te evacueren, wat soms een grotere tol kan eisen dan het weer als de storm loslaat uit. Evacuaties voor orkaan Rita in 2005 leidden bijvoorbeeld tot 100 van de minstens 119 doden als gevolg van de storm. Gelukkig, aangezien voorspellers veel beter zijn geworden in het voorspellen waar een storm zal passeren, is er volgens Knox minder risico om mensen onnodig in paniek te brengen. Maar met de stormintensiteit die nog steeds een beetje een wildcard is en de piek van het orkaanseizoen van dit jaar nog voor de deur staat, zullen stadsleiders meer moeilijke beslissingen moeten nemen.