Castlevania: Grimoire of Souls is niet alleen de langverwachte terugkeer van de vampier-zweepslagen serie. Het markeert ook de terugkeer van een aantal grote namen, waaronder personageontwerper Ayami Kojima en componist Michiru Yamane, die Konami in 2008 verliet. Yamane werkte eerder aan baanbrekende Castlevania-games zoals Symphony of the Night en Dawn of Sorrow, en nadat ze freelance was geworden, ging ze samenwerken met de oude Castlevania-regisseur Koji Igarashi op Bloodstained. Haar kredieten omvatten ook Skullgirls, een paar Suikoden-spellen en Monster Boy and the Cursed Kingdom, hoewel ze haar werk aan Castlevania haar 'meesterwerk' noemt.
Voorafgaand aan de lancering van Grimoire of Souls, dat nu beschikbaar is op Apple Arcade, kreeg ik de kans om Yamane een paar vragen te stellen via e-mail over haar werk en carrière.
Hoe voelt het om terug te keren naar de franchise?
De Castlevania-serie is mijn meesterwerk uit mijn tijd als medewerker van het bedrijf, en het is ook de serie waaraan ik heb deelgenomen aan het grootste aantal titels. Ik ben dan ook erg blij dat ik na al die jaren weer als freelance muzikant aan dit project kan deelnemen en de fans van deze serie kan plezieren.
Wat maakt voor jou een Castlevania-soundtrack onderscheidend? Wat zijn elementen die intrinsiek Castlevania zijn?
Het beste eraan is zijn wereldbeeld. Pijporgels, koren, kerkklokken en andere instrumenten en muziekstijlen die typerend zijn voor het middeleeuwse Europese tijdperk. Met name barok en klassieke muziek is natuurlijk een punt van differentiatie. Naast de academische westerse klassieke muziek is er ook de essentie van diverse muziek zoals Ravel en Debussy, de essentie van avant-garde muziek, en moderne muziek (progressieve rock) in vreemde maatsoorten. Het woestijnpodium bevat bijvoorbeeld muziek met melodieën uit het Midden-Oosten, of het waterpodium gebruikt modale melodieën.
“Het beste aan [Castlevania] is zijn wereldbeeld.”
Hoe denk je dat het geluid van de serie in de loop der jaren is geëvolueerd?
Het kan worden gezegd dat het zich heeft ontwikkeld samen met veranderingen in de prestaties van de gameconsole. De PSG-geluidsbron van NES, gevolgd door de Mega Drive, PlayStation en PlayStation 2, heeft het expressiebereik met het verstrijken van de tijd vergroot. In de begindagen van videogames was het aantal gelijktijdige geluiden drie, maar naarmate de technologie toenam, nam de hoeveelheid gegevens die we aankunnen, toe en werd het scala aan muzikale expressie uitgebreid. We kunnen hetzelfde zeggen voor graphics. Als de persoon die verantwoordelijk is voor muziek, heb ik het gevoel dat naarmate de expressie van grafische afbeeldingen is uitgebreid, het mogelijk is geworden om artistieke schoonheid uit te drukken door het te koppelen aan muziek.
Was er iets dat je deze keer anders wilde doen?
Momenteel is mijn levenswerk het helen van muziek. Daarom maak ik muziek in een iets lagere stemming “A = 432 hz”, die gespecialiseerd is in genezing.