Het verhaal achter Ant-Man en Wasp hilarische (en hartverscheurend) post-credits schermen

Waarschuwing: het volgende bericht bevat spoilers voor het einde van de Avengers: Infinity Oorlog en Ant-Man en Wasp.

Als Marvel ‘ s Ant-Man en Wasp bioscopen te zien op 6 juli een grote vraag moest worden beantwoord: hoe zou het gelijkspel in Avengers: Infinity War? Dat de film eindigde met Thanos (Josh Brolin) het doden van de helft van de wereld bevolking — waaronder de helft van de superhelden. Black Panther (Chadwick Boseman), Doctor Strange (Benedict Cumberbatch), Spider-Man (Tom Holland), en vele anderen werden gereduceerd tot as, waardoor het onduidelijk hoe Marvel ‘ s nieuwste film, uitgebracht amper een maand later, kon volg de blockbuster zonder aandacht voor het enorme verlies van het leven.

Marvel behandeld door het ontwerpen van Ant-Man en Wasp als een prequel, met het grootste deel van de speelduur gebeurt voordat het Oneindige Oorlog. Maar het gesynchroniseerd met het Oneindige Oorlog tijdens de legendarische Marvel sluiten-credits scènes. Een mid-credits scene aanbevolen Scott Lang (Paul Rudd) een duik in het kwantumrijk, bijgestaan door Hank Pym (Michael Douglas), Janet Van Dyne (Michelle Pfeiffer), en hun dochter Hope (Evangeline Lilly). Nadat Scott is in de microscopische universum, maar zijn communicator plotseling stil — en het publiek leert dat iedereen in de scene is omgebouwd tot as, sloeg door Thanos’ plan.

Het is een gut-punch na een film die anders is een luchtige, leuke actie ravotten. De film eindigt op een lichtere noot: eerst met de end-credits scene, dat leidt tot een running gag over een super-sized ant invalbeurt in voor Scott door het spelen van zijn trommels in zijn huis, en dan met de beëindiging titel kaarten. De eerste luidt “Ant-Man en Wasp zal terugkeren!” tot het uitroepteken tot as verworden en wordt vervangen met een plagerige vraagteken. Tijdens een recent interview met regisseur Peyton Reed over de afstemming met de rest van de Marvel Cinematic Universe en het vermijden van superheld vermoeidheid, vroeg ik hem over de end credits scènes, maar Disney gevraagd dat zijn spoiler-centric opmerkingen worden embargo tot twee weken na het uitbrengen van de film. Hieronder mijn gesprek met Reed over hoe de end credits scènes tot stand is gekomen, wat het publiek moet weg te nemen van hen, en hoe hij het prikken een beetje plezier bij Marvel fans’ eigen obsessieve liefde voor de franchise.

Het blijkt dat de Hoop, Janet, en Hank zijn ingeschakeld te essen is een echte domper voor een vrolijke film. Waar kwam dat idee vandaan? Waarom heb je besloten dat was de juiste manier aan je te binden film in het Oneindige Oorlog?

We gaan uiteraard altijd wist waren we volgende Infinity War, en we zijn altijd wist hoe Oneindig Oorlog eindigde. Wat we niet wisten was echt als, of hoe onze film was om gaan met deze gebeurtenissen. In het schrijfproces, gingen we een paar straten verder. Het was als, “Nou, we weten dat we echt het omgaan met de gevolgen van de burgeroorlog. We zijn twee jaar na de feiten, en Scott heeft drie dagen van huisarrest.” Dus dat was de vruchtbare grond voor onze karakters. Maar we weten dat mensen gaan komen in deze film op zoek naar aanwijzingen: “Wat is er aan de hand met het Oneindige Oorlog?”

“We weten dat mensen gaan komen in deze film op zoek naar aanwijzingen.”

Zodra ze beseffen wat onze tijdlijn is, en dat we niet echt wat ze er geen aanwijzingen dat, ze dienen om het verhaal als ze kijken naar de film. Maar we hebben veel gepraat over hoe we het zouden gaan om het zaad in. Als de film vordert, waren we van plan om te beginnen om te zien nieuwsberichten, hetzij de dingen die in de achtergrond wordt aangegeven wat er gaande was in de wereld? Het lijkt, zoals we hebben gezien in andere films, en dat het niet strike ons als dat interessant is. Als we te veel van het vroeg op, het voelde alsof het zou kunnen dreigen om gewoon helemaal inhalen ons verhaal, want dat is zo ‘ n vet, dramatische bewegen op het einde van het Oneindige Oorlog.

Dus zodra we geland op de structuur die in de laatste film, het voelde gewoon goed. Het voelde als de Ant-Man en Wasp manier van omgaan met die gebeurtenis. Ik denk eigenlijk dat [Christopher] Markus en [Stefanus] McFeely, de schrijvers van de Captain America-films en de laatste paar Avengers films, kwam met de kernel van een idee van hoe kunnen we omgaan met het. Dan zijn we van dat idee en liep met hem, en schreef de scène die in de uiteindelijke film.

Een deel van die [process] was die betrokken was bij die scène. Heb je ook de Luis (Michael Peña) zijn er? Heb je Bill Foster (Laurence Fishburne) en Ava (John Hannah-Kamen)? Er is een zeer specifiek percentage [van mensen die moeten sterven) die is ingesteld in het Oneindige Oorlog, dus dat hielp bepalen wie er was, maar we zijn altijd graag het idee van onze film met een vrij nette einde, en dan waait het uit het water met die credit sequence.

Was je bang dat het te donker? Was dat de reden waarom ging je terug naar de komedie met de gigantische mier?

Ik was nooit bang om de toon, maar het was over het uitzoeken van de toon en ervoor te zorgen dat de event — je bent niet van plan om te overtreffen de gut-punch Infinity Oorlog gaf het publiek, en dat wilden we niet. We wilden om te gaan met die reeks van gebeurtenissen in de manier waarop onze films zou gaan met hen. Dat was echt de leidende licht, tonaal. En de laatste plagen met de ant soort van vilt zoiets van “ok, goed, het is alleen een breadcrumb, maar een lichte zweem van hoop. Neem dat met u.”

Was de vraag teken plagen gewoon een grap, of moet het publiek echt betrokken? Verbergen als u.

Ten eerste, het is echt opviel was zo grappig. Ik bedoel, er waren altijd de James Bond-films [dat zou plagen de volgende film]. “James Bond terug te keren Voor Uw Ogen.” Dus we wilden een riff op dat comedically, en echt spelen in het mysterie. Het viel mij zo grappig in het lichaam van onze film, en dan is het ook leek het me grappig om in de grotere MCU zin van leden van het publiek hangt aan elke draad van elk stuk van informatie, zoals het hoort, in deze films. “Wat gaat er gebeuren? Wat gaat er gebeuren met mijn helden?” En dus was het gewoon een leuk ding om te spelen met het publiek.

Dus de grap is, je bent lullen over de doelgroepen die geobsedeerd — en dan geven ze helemaal niets.

Ja. Precies.