Rode Maan is een roman vol fascinerende ideeën die nooit komen samen

Kim Stanley Robinson is bekend om zijn opwindende en prikkelende science fiction romans. Aurora veranderde het concept van een generatie schip op zijn kop, na een ellendig interstellaire schip voor een maan in de Tau Ceti-systeem, terwijl New York 2140 onderzoekt de economie van klimaatverandering. Zijn laatste, Rode Maan, is gevestigd in het spugen afstand van vandaag, dat voorzag in de strijd om de macht tussen een ascendant China en een dalende Verenigde Staten. Terwijl het ‘ s boordevol ideeën, het is een teleurstellend lees vergeleken met zijn recente verhalen.

De opkomst van China als een belangrijke speler is uitgegroeid tot een nieuwsgierige aandacht voor science fiction in de afgelopen jaren. Dit is zelfs niet het eerste boek beeltenis van lunar botsingen tussen China en de VS dit jaar — David Pedreira roman Buskruit Maan denkt geopolitieke pion stukken manoeuvreren rond een ander als de bemanning van een mining outfit proberen te voorkomen van oorlog. Robinson ‘ s boek is een stuk subtieler als het gaat om het verbeelden ronduit conflict, maar hij maakt gebruik van de roman ter dekking van de wrijving tussen de naties als ze kampen met een ander buiten de Aarde.

Toen de roman opent, een technicus met de naam Fred Fredericks is een bezoek aan de Maan voor de eerste keer wordt belast met het leveren van een quantum-enabled telefoon, een Chinese klant, gouverneur Chang Yazu. Zijn vergadering gaat jammerlijk mis. Bij het schudden Yazu de hand van de officiële druppels dood van poison geplaatst op Fredericks’ hand. Fredericks nauwelijks overleeft, en bij het ontwaken, ontdekt hij dat hij de hoofdverdachte in de moord. Hij is snel geschud uit van de Maan, samen met een jonge vrouw genaamd Chan Qi, die zwanger was — een schending van de plaatselijke regelgeving. Qi blijkt de dochter van een hoge Chinese ambtenaar die heeft zijn ogen op de macht in de Chinese overheid.

Als het paar vluchten tussen de Aarde en de Maan (en weer terug), komen we anonieme Chinese intelligence-ambtenaren, de Amerikaanse geheime dienst, en een reis blogger / dichter, terwijl een Chinese zwarte-eenheid genaamd Red Speer werkt aan hen jagen, beneden — zowel om het sluiten van de lus op de oorspronkelijke moord, maar ook om te voorkomen dat Qi van steeds een soort van geestelijke leider voor een onrustige globale bevolking.

In de loop van dit verhaal, Robinson wordt ingegaan op een aantal intrigerende thema ‘ s: wat doet China er als een handvol decennia van nu, en hoe is het twisten met het balanceren van de ascendant voet aan de grond als het gaat om de mondiale politiek en een grote populatie van mensen in een achterstandssituatie? Hij daalt in elementen, zoals kunstmatige intelligentie, Hyperloop, cryptocurrencies, en uitgestrekte gouvernementele toezicht, en lijkt te worden door al deze verschillende elementen in de richting van een samenleving die zal drastisch worden veranderd door de beschikbare instrumenten om hen — en dat is niet goed toegerust voor het verwerken van de transformatie.

Helaas, maar dat heeft de potentie om het fascinerende, Rode Maan is een boek dat nooit echt gels tussen alle onderdelen. Opgespoord en achtervolgd door malafide elementen van de Chinese overheid, Fredericks en Qi ‘ s scramble te ontsnappen is spannend — en uiterst saai. Fredericks en Qi besteden pagina ‘ s te praten over een verscheidenheid van onderwerpen uit de filosofie van de geschiedenis naar de kwantumfysica. De transformatie die Robinson verwijst naar zijn wortels heeft in vandaag, maar het voelt alsof het boek is het missen van een belangrijk personage of gezichtspunt te bind het samen.

Robinson heeft zeker gebruikt zijn boeken te lichten over alles, van de impact van het kapitalisme op de klimaatverandering, of de fijne kneepjes van hoe je zou koloniseren van Mars, maar in die gevallen, ze zijn verpakt naast de vaste karakters en een verhaal dat trekt u in. Dat is niet echt het geval hier, en terwijl de afzonderlijke onderdelen zijn interessant op zichzelf, het boek gewoon niet op stapel naast zijn eerdere werken.