Om toezichthouders te verkopen voor hun megafusie van $ 26 miljard, vertelden T-Mobile en Sprint executives aan iedereen die wilde luisteren dat de deal bijna wonderbaarlijke voordelen zou opleveren. Maar economen waarschuwden dat Amerikaanse telecomfusiebeloften historisch zinloos zijn, en dat de vermindering van het totale aantal concurrenten vroeg of laat zou leiden tot hogere prijzen en banenverlies.
In plaats van gehoor te geven aan hun waarschuwingen en de deal te blokkeren, bedachten Amerikaanse antitrusthandhavers een uitgebreide oplossing: ze zouden Dish Network oprichten als de nieuwe vierde grote draadloze provider van het land. Volgens het plan kreeg Dish wat spectrum van T-Mobile, het prepaid-merk Boost Mobile en de verzekering dat T-Mobile Dish zou helpen een Mobile Virtual Network Operator (MVNO) te runnen terwijl het zijn eigen landelijke netwerk in gebruik nam.
Maar het gekibbel tussen de bedrijven culmineerde deze week in de aankondiging van Dish dat het T-Mobile zou vervangen door AT&T als primaire partner, wat aangeeft dat T-Mobile en Dish gewoon niet met elkaar overweg konden, en dat de overheid nooit zo geïnteresseerd was in het dwingen van hen.
“Als T-Mobile zich ongestraft aan deze regelgevende verplichting kan onttrekken, wat moet dan voorkomen dat toekomstige toestemmingsbevelen worden genegeerd?” Hal Singer, een econoom die getuigde tegen de goedkeuring van de fusie, vertelt The Verge.
Eerder dit jaar noemde Dish T-Mobile een “grinch” omdat het zijn CDMA-netwerk eerder had afgesloten dan Dish had verwacht. In klachten aan staats- en federale regelgevers beschuldigde Dish T-Mobile van het niet nakomen van zijn fusiebeloften, en beweerde dat de sluiting het risico zou lopen dat veel van de 9 miljoen draadloze klanten van Boost in 2022 zonder service zouden blijven. T-Mobile heeft schuld ontkend en Dish ervan beschuldigd niet zijn eigen overeenkomst begrijpen.
Tot dusverre heeft de Biden-administratie, die grotendeels gericht was op Big Tech-beleidsgesprekken, niet veel actie ondernomen in de telecomruimte. De administratie moet de FCC nog volledig bemannen en heeft deze week pas een DOJ-antitrusthandhaver aangesteld. De implementatiedoelen van Dish zijn ver weg en elke zinvolle overheidsactie, als die er al komt, zal waarschijnlijk nog jaren duren.
De deal geeft Dish tot 2025 de tijd om zijn draadloze netwerk uit te rollen naar 70 procent van de bevolking. Gezien het feit dat 70 procent van de VS op ongeveer 3 procent van de landmassa van het land leeft, zou dat geen bijzondere uitdaging moeten zijn. (Dish heeft nog geen publieke indicatie gegeven dat het dat doel nadert.) Maar het bereikt 95 procent dekking waar Dish hulp nodig heeft, aangezien het resterende deel op tien keer de landmassa leeft als de aanvankelijke 70 procent.
Dat is waar Dish's $ 5 miljard deal met AT&T binnenkomt. Volgens het voorstel zal AT&T Dish MVNO-klanten toegang verlenen tot AT&T's 4G- en 5G-netwerken op landelijke en moeilijker bereikbare markten, aangezien Dish zich richt op het uitbouwen van zijn eigen 5G-netwerk in grote steden. Dish heeft nog tot 2027 toegang tot het netwerk van T-Mobile, maar AT&T wordt nu de belangrijkste partner van Dish.
In een onderzoeksnota aan investeerders stelt Wall Street-analist Craig Moffett dat Hoewel de relatie van Dish met T-Mobile misschien is verslechterd, heeft de deal met AT&T waarschijnlijk de overlevingskans van Dish als draadloze operator vergroot – voorlopig.
“Volgens de T-Mobile-overeenkomst had Dish tot 2025 om aan de FCC te voldoen, maar slechts twee jaar daarna om te voldoen aan de veel hogere eisen van klanten”, zegt Moffett. “Dat was altijd de echte uitdaging.”
Hoeveel grote mobiele providers zijn er nodig om hun vermeende concurrent overeind te houden?
Aangezien AT&T nooit CDMA-toegang heeft aangeboden, zal de regeling de klachten van Dish over het besluit van T-Mobile om zijn CDMA-netwerk te sluiten niet oplossen, wat mogelijk schade toebrengt aan Boost Mobile-abonnees. AT&T haalt ondertussen aanzienlijke groothandelsinkomsten met de gevaarlijke gok dat Dish nooit succesvol genoeg zal worden om het AT&T-marktaandeel uit te hollen.
Maar met Dish bloedende draadloze en tv-abonnees in een alarmerend tempo, tikt de klok op Dish's algehele overlevingsvermogen. In de komende zes jaar moet Dish financieel levensvatbaar blijven, een enorm en populair draadloos netwerk van de volgende generatie uitbouwen, de staats- en federale regelgevers tevreden houden en op de een of andere manier betekenisvol marktaandeel stelen van een Amerikaanse telecomsector die historisch afkerig is van zinvolle verstoring door wedstrijd.
Het is een grote vraag voor een bedrijf dat lang bekritiseerd werd – onder meer door T-Mobile in 2018 – voor het opslokken van waardevolle spectrums en het vervolgens niet nakomen van zijn beloften om dat spectrum te gebruiken. Terwijl de regeringsovereenkomst Dish verbiedt om zijn spectrum gedurende zes jaar te verkopen, hebben analisten lang nagedacht of Dish de regelgevers gewoon aan het lijntje zal houden, zijn spectrum zal verkopen en vervolgens de enorme winst zal gebruiken om eventuele resterende wettelijke, wettelijke en contractuele verplichtingen weg te lachen.
Moffett vertelt The Verge dat Dish al meer dan $ 10 miljard heeft uitgegeven aan langlopende huur van mobiele zendmasten, en het risico loopt zijn spectrum te verliezen, naast financiële boetes voor het missen van implementatiedoelen. Singer blijft echter niet onder de indruk van de integriteit van de fusieovereenkomst met de overheid en denkt nog steeds dat een vervroegd vertrek uit Dish mogelijk blijft.
“Het decreet gaf Dish altijd een gemakkelijke uitweg,” Singer zegt. “Het echte doelwit van de regulering was T-Mobile. En nu begint T-Mobile eruit te glippen.”
De saga zou ook kunnen eindigen met AT&T die Dish Network koopt, AT&T de enorme spectrumbezit van Dish overneemt, de Amerikaanse draadloze industrie nog verder consolideert, en alle betrokkenen doen alsof dit nooit is gebeurd.
“banen positief vanaf dag één” bleek een grap
Ondertussen blijven andere fusiebeloften onvervuld. De belofte van T-Mobile dat de deal nieuwe banen zou creëren – nog steeds zichtbaar op de website van het bedrijf – bleek uiteindelijk niet veel waard te zijn. Ondanks dat het bedrijf beweerde dat de deal vanaf de eerste dag en elke dag daarna “positieve banen zou zijn”, heeft het bedrijf tot nu toe 5.000 posities geëlimineerd, zoals critici zoals Singer voorspelden.
Van oudsher worden antitrusthandhavers geacht naar het beschikbare bewijsmateriaal van een voorgestelde vakbond te kijken en dienovereenkomstig te handelen. In het geval van Sprint en T-Mobile keurde de Trump FCC de deal goed voordat hij zelfs maar een impactanalyse had gezien, en Makan Delrahim, de belangrijkste antitrusthandhaver van de Trump DOJ, werkte persoonlijk met alle drie de bedrijven samen om de goedkeuring van de deal te verzekeren.
In plaats van simpelweg de fusie te blokkeren en een manier te vinden om Sprint te ondersteunen, vereiste de resulterende oplossing altijd veel optimisme in zowel de integriteit van de zakelijke fusiebeloften als de competentie van de Amerikaanse regelgevers. Nu moeten consumenten wachten op een netwerk dat er misschien nooit komt, gebaseerd op relaties die vanaf het begin zuur waren.
“Net zoals Delrahim het heeft geschreven”, grapt Singer.