Het ziet er anders uit. Werkelijk. Een beetje.
Ondanks mijn lichte depressie voelde ik me genoodzaakt.
Apple bracht zijn nieuwe MacBook Pro uit voor enorme ooh's en aah's, van mensen die er nog nooit een hadden gezien of vastgehouden.
Ik nam het aan. één blik op het grote evenement en werd ontmoedigd door wat leek op de oude MacBook Pro, geïnjecteerd met spectaculaire nieuwe ingewanden.
Dat is genoeg voor velen. Maar ik heb een ander soort vreugde nodig. Spiritueel, niet alleen spec-ful. Visueel en sensueel, niet alleen ritueel en feitelijk.
Dus op een zonnige doordeweekse ochtend zweefde ik naar een Apple Store om het ding zelf te zien en om te horen hoe de verkopers in de Apple Store me zouden proberen te betoveren.
See Me, Feel Me, Sell Me .
Ik kon zien welke tafel de nieuwe MacBooks had. Het was degene die van het publiek genoot.
Ik duwde me een weg naar de enige die niet werd gestreeld: de 16-inch Pro.
Het is onvermijdelijk dat het eerste wat je ziet de inkeping is. Het is niet zo opdringerig als op de iPhone, maar gezien het feit dat het op een lichte achtergrond stond, viel het zeker op.
Het volgende dat me opviel was het geheel zwarte toetsenbord. Ja, het is anders.
Maar toen moest ik iets belangrijks doen: het oppakken. En godzijdank, is dit ding zwaarder dan welke MacBook dan ook die ik me kan herinneren?
Ik kon me gewoon niet voorstellen dat ik het moest dragen.
Toch, terwijl ik het voorzichtig weer neerlegde, benaderde een Apple Store-verkoper me, samen met iemand die ofwel zijn stagiaire ofwel zijn trainer was. Je weet maar nooit.
Zijn enthousiasme was direct en aanstekelijk.
“Deze inkeping..” begon ik. Ik kwam niet verder.
“Ja, ik denk dat Apple hier heel slim mee is geweest”, onderbrak hij. “Kijk, kijk hoe het veel hoger is en het scherm niet verstoort. Je verliest niets en je krijgt meer scherm.”
Het was toen dat hij een foto naar het scherm uploadde en de inkeping volledig verdwenen. Ik voelde een beetje hallo, presto in zijn ziel.
“Ja, maar die foto heeft een heel donkere achtergrond,” mijmerde ik.
Hij bleef Apple's slimheid prijzen door me te laten zien hoe de cursor onder de inkeping glijdt, alsof hij op magische wijze wordt voortgestuwd.
Ik ben bereid te geloven dat ik met de inkeping zou kunnen leven. Ik heb er een tijdje mee geleefd op iPhones en het voelt nu alleen maar als een ietwat grof merkapparaat.
Vreemd genoeg noemde de verkoper FaceID niet, waarvan ik zeker weet dat dit het ware doel is van de notch, nog niet gerealiseerd.
Het is niet zwaar, het is mijn zaak.
“Het is echt zwaar”, ging ik verder.
“Apple heeft besloten om de Pro in de Pro's te benadrukken”, wierp hij tegen. “Dit is echt voor professionals. Ik bedoel, je kunt toch geen bedrijf runnen op een Air?”
Ik vroeg me af of ik dat wel moest vermelden, maar op dat moment kwam de volgende klant voor mij had mijn gesprek over gewicht afgeluisterd en me de 14-inch gegeven.
Je kunt het verschil in gewicht direct voelen in vergelijking met een Air. Het is beduidend zwaarder. Dit was niet altijd het geval bij eerdere Pro/Air-vergelijkingen.
Maar mijn aanstekelijk enthousiaste verkoper was nog maar net begonnen te enthousiasmeren.
“De Pro is voor serieuze zaken”, zei hij. “Videobewerking, echt serieuze dingen. Alles gaat gewoon zoveel sneller.”
Hij wilde echter eerlijk en evenwichtig zijn. “Het verhoogt zijn vermogen als je er meer vermogen uit wilt halen. Maar als je het vergelijkt met de Air, krijgt hij maar 11 uur batterij en de Air 17.”
Ik gebruik al heel lang een Air. Ik ben overgestapt wanneer er een nieuwe was, hoewel ik de M1 Air vermeed omdat hij er hetzelfde uitzag en ik voelde dat er binnenkort een andere, meer opnieuw ontworpen, zou zijn
Mijn verkoper moest nog uitleggen het verschil tussen de Air en de Pro.
“Als je de Pro-kracht in de Air stopt, zou het zijn alsof je een enorme motor in een Honda Civic stopt,” zei hij. “Dat zou je toch niet willen doen?”
“Wacht, heeft hij net gesuggereerd dat mijn Air een Honda Civic is?” dacht ik, pijn deed door mijn borstkas.
“O, ik weet het niet. Ik denk dat ik dat wel zou willen zien,” zei ik.
“Ja, maar het is niet wat je echt zou willen,” zei hij.
Kleur me verdrietig en haal de lucht uit mijn zeilen.
Dus ik vertelde hem wat ik echt wilde.
< p>“Wanneer denk je dat Apple een nieuwe Air zal uitbrengen?” vroeg ik.
“No time soon,” was zijn zelfverzekerde antwoord. “We hebben het net bijgewerkt.”
Ja, ja. De nieuwe chip. Het is prachtig, maar wat dacht je van een nieuw Air-ontwerp. Wat dacht je van, mag ik ze noemen, kleuren?
“We hebben sinds 2001 geen kleuren meer”, hield hij vol.
“Hé, ik leefde nog in 2001,” mijmerde ik, terwijl ik me afvroeg of hij eigenlijk 1999 bedoelde toen iMacs kleurrijk waren. Of misschien 2006, toen MacBooks in het wit of zwart kwamen. Tijd is verwarrend als je jong bent. Eigenlijk blijft het verwarrend.
“Wat is er mis met zilver en spacegrijs? Ik vind ze echt mooi”, zei hij oprecht.
Maar toen maakte hij een heerlijke pivot, zoals ze zeggen in de Valley (of Lost Souls).
Hij nodigde me uit om de 14-inch te sluiten. En daar was het. Deze MacBook is niet precies identiek aan de vorige Pro's.
De hoeken voelen tegelijkertijd ronder en duidelijker aan. Dit is, tot mijn verbazing, eigenlijk herkenbaar als een ander product. Als je goed kijkt.
Hij zag mijn verbazing en voegde eraan toe: “En kijk, het Apple-logo is groter en het heeft ook een andere kleur.”
Dit was net als zijn stagiair /trainer fluisterde: “Je hebt het nog niet over het geluid gehad.”
Maar ik had genoeg gehoord. De verkoopervaring was veel aangenamer dan mijn laatste bezoek aan een Apple Store.
Ik had genoeg gezien om te beseffen dat er op zijn minst een klein knikje was gemaakt in de richting van esthetiek, terwijl een groot, constant hoofd- bob was in de richting gegaan van de pijn die de (meer) professionele gebruiker eerder had.
Natuurlijk zullen velen dol zijn op deze laptop. Als, dat wil zeggen, de snelheidsbeloften uitkomen en als de notch niet te veel apps in de weg staat.
Ik geef toe dat ik in de verleiding kwam om te kopen.
Ik denk er nog steeds aan.
Laptops | iPhone | Hardware | Mobiliteit | Smartphones | Tabletten