In 1990, Tokyo resident Lyle Hiroshi Saksische begon het filmen van video van zijn leven. De meeste van zijn video ‘s, die hij genadig te zetten op YouTube, zijn eenvoudige wandel-foto’ s van stations of de straten van de stad. Krijg je een paar seconden van een groep zakenlieden, weg te knippen tot een interessant archief weer, dan weer terug naar een anonieme menigte. Maar als je toevallig een gevoel van paniek of overweldigd, het totale effect kan verrassend krachtig.
Het is ook de soort van het originele project dat kon alleen maar komen samen in een plaats als YouTube. De video ‘ s zijn niet bijzonder populaire (meest rond zweven 500 uitzicht), en ze zijn vreemd genoeg dat het moeilijk is voor te stellen dat iemand kiezen om ze op TV.
Saxon ‘ s stijl is niet heel Langzaam TV — de bewerking te schokkerig en er is geen specifieke proces van het aan elkaar breien van de zaak. Het is gewoon losse beelden, een massa van roving B-rolbekleding wat hij zag elke dag. Het is niet zo verschillend van wat je zou zien in een grote stad, maar de kleine verschillen — de VHS graan, de brede lapeled pakken, de subtiele verwarring van het leven op een nieuw continent — maken het vreemd geruststellend. Het is ontspannend om rond te lopen, en nog meer dus als je het doet in een andere tijd en een ander deel van de wereld.
En als je wilt de stress van het verleden, is er ook een bezoek aan de 1993 MacWorld Expo, die is net zo surrealistisch als je zou denken.