In U Zou de Killer, een Twitter-wol breidt uit naar een horror-komedie — nauwelijks

Welkom bij Cheat Sheet, onze korte analyse-stijl beoordelingen van festival films, VR previews en andere speciale gebeurtenis releases. Deze review is afkomstig van Austin ‘ s Fantastic Fest.

Films zijn geïnspireerd door een heleboel random dingen — pretparkattracties, online fetish advertenties, plotless ritme video games — maar de horror-komedie U Misschien wel de Moordenaar is waarschijnlijk de eerste film direct aanpassen van een virale Twitter draad. Terug in juli 2017, auteurs Chuck Wendig en Sam Sykes riffed een hele verhaal op Twitter, waar Sykes beweerde hij was een kamp counselor te maken met een “gestoorde seriemoordenaar,” Wendig gesuggereerd dat Sykes zou de killer zelf, en de twee schrijvers liepen door het verhaal samen. Het was een winking, te weten draad, sterk gebaseerd op de stijlfiguren van de trashy slasher-movie genre bracht bekendheid door de Friday the 13th films. (Lees het hele ding hier, maar wees gewaarschuwd, het geeft een redelijk aantal van de film meer verrassende en plezierige verrassingen.)

Maar veel van het plezier was van de stemmen van de twee mannen brachten op de beurs. Wendig grotendeels een zaak van de feiten en ondersteunende over het idee dat Sykes werd opgeladen door de bossen het vermoorden van mensen met een machete, Sykes heerlijk naïef en enthousiast om meer woorden van wijsheid over zijn onvermijdelijke ondergang. De filmversie, geregisseerd door Brett Simmons (Dier, Husk) en mede-geschreven door Simmons en Thomas Vitale (producer van films als Sharknado, Battledogs, en Robocroc), niet geheel vast te leggen dat vrolijke, no harm no foul gevoel van twee knoppen vrolijk aan het praten door middel van een minor schrapen één kreeg in de loop van het weekend. In plaats daarvan vindt zijn eigen volledig oneerbiedige toon, terwijl mengen in sommige over-the-top gore.

Wat is het genre?

Horror-komedie, en meer komedie dan horror. Er is veel bloed en veel emoting wanhoop, angst en ellende, maar geen van deze landen met enig gewicht in de nasleep van de raucously domme aanname en toon.

Wat is het?

Joss Whedon favorieten Fran Kranz (Poppenhuis, Much Ado About Nothing) en Alyson Hannigan (Buffy The Vampire Slayer) spelen Sam en Chuck, een paar oude toppen die lijken te vertrouwen elkaar volledig. Dus als Sam eindigt in het bos, onder het bloed en de vluchtende moordenaar die is weggevaagd de meeste van de andere begeleiders in zijn familie kamp, hij natuurlijk roept Chuck om hulp te vragen. Ze luistert naar zijn verhaal, dan vraagt: “is hij van mening dat hij de moordenaar? Zijn verhaal niet klopt, het bloed spatten zijn lichaam niet lijkt te zijn, en elke nieuwe vraag vraagt ze leidt hem naar een nieuwe ontzettende openbaring. Het duurde niet lang, hij is bang dat ja, hij zou kunnen hebben gekregen van iets bezeten zijn door kwade en vermoord een hele hoop mensen in het echt groteske manier, met inbegrip van zijn onbeantwoorde crush Imani (Brittany S. Hall) die gebruikt hem als een summer fling een jaar geleden in hetzelfde kamp.

Chuck, die werkt bij een comics superstore en weet veel over het horror genre, is over het algemeen sympathiek Sam ‘ s situatie, maar houdt niet veel hoop voor zijn voortbestaan. Ze lopen hem door de specifieke kenmerken van de Laatste Meisje stijlmiddel, en ze stelt voor een paar survival technieken, maar ze lijkt me vrij bewust dat hij niet beschikt over vele opties. Onder andere dingen, de kwade kracht die de greep hem lijkt onweerstaanbaar, en zelfs als hij weet wat er gaande is, hij kan niet lijken te krijgen van de controle over zijn eigen lichaam. Plus, zijn weinige overgebleven zou zijn slachtoffers hebben de wetten van het verhaal aan hun kant. Maar Sam is bepaald te onttrekken van zijn lot, in weerwil van het lichaam graaf die suggereert dat hij misschien verdient vergelding meer dan de verlossing.

Wat is het echt over?

Je Zou de Killer niet echt over verborgen diepten, het gaat over het tekenen van een gekke veronderstelling uit om de functie van de lengte en het verkennen van bekende genre stijlfiguren in het proces. Scheel, kruis je ogen, houd uw adem in, en zet al uw wishful-thinking activators, en je zou in staat zijn om een argument dat het gaat over verantwoordelijkheid en onbedoelde schade. Sam betekent niet dat hack iedereen kleverige stukjes, maar zijn goede bedoelingen geen verschil te zijn slachtoffers. En zij uit, zelfs minder om zijn slachtoffers te worden, die met name medeleven over zijn beweringen dat niets van wat er gaande is echt zijn schuld. Ze willen gewoon om te overleven, en al zijn protesten, die hij heb niet de bedoeling om iemand te vermoorden niet af aan de stapel lijken in zijn kielzog.

Maar de film niet serieus omgaan met schuld, verantwoordelijkheid of enige andere gerelateerde velden, deels omdat niemand het vindt plaats in een herkenbare echte wereld. De emoties zijn draaierig over de top en niet bedoeld om te worden ingeschakeld met een echte niveau, zelfs in de occasionele momenten waar ze thuis te raken. Sam ‘ s zielig wensen voor Imani om hem te zien als relatie materiaal in plaats van een kortstondige goede tijd is waarschijnlijk de meest relatable deel van de film, maar het is niet uiteindelijk onthullend over eenzijdige relaties. De hele film is gewoon een kopje zoete, lege schuim, gevlekt rijkelijk met nep bloed.

Is het goed?

Het is zeker leuk. Simmons maakt rijkelijk gebruik van grote, rode titel kaarten af te tellen hoeveel camp counselors hebben afgeslacht. (De eerste graaf: “VEEL.”) Als de film springt heen en weer in de tijd te vullen in het achtergrondverhaal van Sam ‘ s moord spree, het aantal is voortdurend in beweging. Het is een brutale, gruwelijke manier om de tijdlijn recht en geven een scheiding van tafel en bed een string van tekens die zijn meestal verwisselbare door het ontwerp. (Behalve voor “Steve, de Kajak, de Koning,” gespeeld door Bryan Prijs als een vrolijke, vrolijke broseph die houdt nederig te protesteren dat het kamp niet daadwerkelijk kajaks, en hij leert kanovaren.) Het spreekt ook tot de tongue-in-cheek aard van het project, die komt over van alles, van Chuck ‘ s prominent in beeld “We gaan allemaal een beetje gek soms” koffie mok aan de prominente plaatsing van Sykes en Wendig de boeken in haar winkel.

De protagonisten’ casting helpt ook. Kranz, die speelde een enigszins vergelijkbare ongelukkige-patsy-geduwd-to-the-rand rol in Drew Goddard memorabele 2012 horror-komedie De Hut in het Bos, heeft een carrière specialiteit uit tekens die vreselijke dingen, maar lijken zo schaapachtig, onschuldig, en onthutst dat het gemakkelijk is om mee te leven met hen hoe dan ook. Sam, die waarachtig gelooft het andere kamp raadgevers moeten staan naar beneden, stop hem probeert te doden, en vergeven zijn verleden moorden, komt over als een beetje een self-serving wezel, maar hij is een slachtoffer, ook. Kranz navigeert Sam ‘ s gelijktijdig onschuld en gevaarlijke egoïsme mooi, en zijn duidelijk consternatie op de situatie is een van de film is beter komische elementen.

Je Zou de Moordenaar vraagt veel minder van Hannigan, die leiding geeft aan Sam door zijn onaangename openbaringen met de openhartige, vrolijke gejuich van de Wilg op Buffy uitleggen bijzonder onaangename beetje van de onderzochte demon lore naar de Scoobies. Haar rol is echt niet betalen veel. Op een gegeven moment, ze zwepen uit een stapel oude occulte boeken om manieren te onderzoeken om te helpen Sam, maar ze zijn weinig meer dan een escalerende visuele gag. Ze is vooral een klankbord en semi-verteller, maar ten minste ze saldi uit het verhaal als de persoon die ongegeneerd op Sam ‘ s kant.

Meestal, de film is een serie van grappig onthult voor de horror fans, die herkent elke cliché, breed referentie, en de stereotype in spelen hier. Het is op zijn best tijdens de opening momenten wanneer het uitgangspunt komt in beeld en Sam begint zich te realiseren hoe weinig hij kan vertrouwen op zijn eigen percepties en intenties. Van daar zijn, het gaat op de meest roekeloze snelheid mogelijk, met de filmmakers terecht aanschouwen dat dit een vrij lichte, one-joke uitgangspunt dat moet worden gesleept te lang. Dit is niet uitdagend filmmaken, maar voor wat het is — een gedeelde sociale-media grap veranderd in een gedeelde culturele grap — het is een mooie doorschakelen manier voor de horror fans besteden ongeveer 90 minuten.

Wat moet het worden beoordeeld?

Technisch, het is een R, gezien de alomtegenwoordige, rommelig bloedvergieten: armen krijgen afgehakt, hoofd krijgen gekloofd open, enzovoort, alles als onderdeel van het slasher genre gebruikelijke eerbied voor met name over-de-top kills. Maar gezien de omgeving rond al het bloedvergieten, het lijkt nogal dom dan gruwelijk. Het is in wezen een PG-13.

Hoe kan ik eigenlijk kijken?

Syfy pakte de rechten die U Zou kunnen Worden dat de Moordenaar na zijn festival rondes en gaat in première op het netwerk, op zaterdag 5 oktober om 7PM ET… na een 5PM het tonen van de Hut in het Bos. Ze maken een solide, bloederige, leuke dubbele functie.