Toen de Mannen in het Zwart bioscopen te zien zijn op 2 juli 1997, het was al snel een fenomeen. Het was een van de sterren cast met een vers geslagen superster will Smith. Het had een hit song die gedurende korte tijd in geslaagd om in te halen pop muziek. Nu, 20 jaar later, is het gemakkelijk voor lief nemen hoe massief de film was op het moment dat — en hoe goed het houdt. Dat is niet slecht voor een film gebaseerd op een obscure 1990 comic miniserie uit een welhaast vergeten uitgever.
De waarheid is, men in Black werkt, want het is een sterk uitgezet en hilarische sci-fi film. Zo veel, dat komt van het script. Smith en de droog-zoals-een-bot Tommy Lee Jones, heeft enkele van de beste komische heen-en-forths in een film. Smith speelt in een pauze van zijn charismatische en in-control film persona in de tijd — de verbijsterde comic folie Jones’ wereld-moe-agent die gezien de vreemdste dingen denkbaar. Maar de film kon niet komen zonder een aantal grote, originele schepsel effecten voor de vreemdelingen in het midden.
‘Men in Black’ zou het niet zo onvergetelijk met zijn schepsel effecten
Mark Setrakian, een roboticist en ontwerper die werkte aan films en TV-shows als de Pacific Rim en Vreemde Dingen, was instrumenteel in het verkrijgen van de praktische effecten alien klaar voor de shoot. Werken met Industrial Light and Magic, hielp hij zo veel van de wezens die op de set om het leven, zelfs het uiten van een vreemdeling in een cruciale scène. Zonder hem, men in Black waarschijnlijk zou het niet hetzelfde zijn geweest.
Ik had de kans om te spreken met Setrakian deze week over zijn werk, de praktische gevolgen in de leeftijd van CGI, en Mannen in het Zwart ‘ s nalatenschap.